Monday, March 12, 2007

Το τέλος

Πήγε ο κόκορας στο κοτέτσι και βρήκε όλες τις κότες να κοιμούνται.
Η καφέ πουλάδα όμως, τον περίμενε. Είχε τα μάτια γλαρά... κι είχε κατιάσει κοντά στην πόρτα, για να τον βλέπει.
Δεν την είχε πάρει ο ύπνος ακόμα. Δύσκολα απόψε θα κοιμόταν.

Ο κόκορας την είδε και της έκλεισε το μάτι.
"Είσαι για μια βόλτα;" της είπε με σιγανή φωνή. "Ακόμη μέρα είναι. Η γυναίκα με το όλπο έφυγε. Δεν θα μας δει κανείς!"

Εκείνη σηκώθηκε σιγά σιγά, μη ξυπνήσει τις άλλες και την μαδήσουν απ' την ζήλεια τους.

Βγήκαν έξω. Δεν απομακρύνθηκαν πολύ. Έπρεπε να είναι κοντά, για να μπουν στο κοτέτσι εγκαίρως, πριν κλείσει η αφεντικίνα τους την πόρτα και τότε..... αλίμονο!
Μπορεί η γυναίκα με το όπλο να έφυγε, η αλεπού όμως τριγυρίζει εδώ γύρω. Το Πήλιο είναι γεμάτο αλεπούδες και πεινάνε. Λουκούμι θα τους έρθει το ζευγαράκι.
Όλα τα σκέφτοταν ο κόκορας. Γι' αυτό έπαιρνε τα μέτρα του.

Έκαναν μια μικρή βόλτα, τσίμπησαν ότι βρήκαν, αντάλλαξαν και μερικά φιλάκια .... και πήγαν κουρασμένοι για ύπνο.

Ο κόκορας έτριψε ευχαριστημένος το λυρί του.
"Χμ!" σκέφτηκε. "Αύριο πρέπει να πλησιάσω την γκρι. Πολύ μ' αρέσει. Τούτη δω ήταν πολύ εύκολη και οι εύκολες με κούρασαν!"

Τον πήρε ο ύπνος ενώ σκεφτόταν με ποιο τρόπο θα την κατακτήσει.
Δε βαριέσαι. Αύριο ξημέρωνε μια άλλη μέρα. Κάτι θα σκεφτόταν. Χρόνια κόκορας! Ήξερε αυτός! Χρόνια Καζανόβας!

Κι έζησε ο κόκορας με τις κότες του καλά κι εμείς ακόμα καλύτερα!

ΤΕΛΟΣ

Για σχόλια επιστροφή στο http://www.kyklaminovounou.blogspot.com

No comments: